اینجا کسی آرزویی ندارد / کودکانی که حتی شناسنامه ندارند / چابهار؛ توسعه پایدار گمشده
وقتی سوال میکنی چه می‌خواهی چه آرزویی داری، حرفی برای گفتن ندارند شاید از محرومیت خجالت می‌کشند که بگویند ما هیچی نداریم و آرزوی ما داشتن یک بشقاب غذای گرم است یا یک وعده غذای گوشتی. اینجا کسی آرزویی ندارد. اگر آرزویی هم هست ، داشتن نیازهای اولیه زندگی است، یک لقمه غذا، کمی آب، …
