روستا و جایگاه و سهم آن در توسعه پایدار

روستا بعنوان بخش مهمی از نظام اجتماعی،اقتصادی، سیاسی و فرهنگی کشور محسوب می شود چرا که عوامل و منابع ارزشمندی اعم از عوامل انسانی، منابع طبیعی، فرهنگی و اقتصادی بعنوان ذخایر استراتژیک کشور وجود دارد که در پیشرفت جامعه نقش مهمی ایفا می‌کنند. نقش و اهمیت فرآورده ها و تولیدات روستایی در رفع نیازهای رو به رشد جامعه و امنیت غذایی درخور توجه می باشد و از طرفی روستا محل تامین معیشت و درآمدی بخشی از جمعیت کشورماست و نقش آفرینی در اقتصاد کلان از جمله ایجاد فرصتهای اشتغال ، درآمد، تامین نهاده های کسب و کارهای دیگر (روابط داده و ستانده) و صادرات(رهایی از وابستگی به نفت) را به عهده دارد.
با همه اینها در حال حاضر، حال “روستاها” و “روستائیان” خوب نیست چون بر خلاف تئوریهای توسعه نه تنها انباشت انواع سرمایه (فیزیکی ، مادی ، اجتماعی ، انسانی ، فرهنگی و نمادین) صورت نگرفته بلکه انباشت مشکلات و چالش ها در طول زمان بر چهره روستا و روستایی چهره افکنده است که بی آبی و خشکسالی، بیکاری و درآمد پایین سه چالش مهمی است که گریبانگیر روستاهای کشور شده و جایگاه و نقش آفرینی روستاها را تضعیف نموده است.
اما با همه این شرایط سخت و پردغدغه هنوز روستایی در روستا هست و به دنبال تولید غذا و فعالیتی است تا مصرف کننده نباشد و خلق ثروت و درآمد نماید . این سوال پیش می آید روستا و روستایی شایسته چه جایگاهی در فرآیند توسعه پایدار کشور است؟ آیا سهم آنان از توسعه پرداخت شده است ؟
نشست پیش رو نگاهی است به جایگاه و سهم روستا در توسعه پایدار کشور و ارائه راهکارهایی برای تقویت جایگاه روستا در فرآیند توسعه پایدار .