پایان دولت آقای دکترروحانی
هشت سال دولت آقای دکتر روحانی تمام شد و سکان مدیریت کشور در دستان دولت بعدی آقای رئیسی خواهد بود . دوره نفس گیری بود و با اتفاقات زیادی همراه بود از زلزله کرمانشاه گرفته تا سیل شمال و غرب و جنوب کشور تا خروج آمریکا از برجام و تحریم های شدید و بستن گلوگاه‌های دور زدن ، عدم پذیرش اف ای تی اف، تا اعتراضات مختلف مردم از بنزین گرفته تا حقوق بازنشستگی و موسسات اعتباری و محیط زیست و هجمه های سنگین تندورهای داخلی و خارجی، چند قدرتی و دولت سایه و رانت و فساد و قاچاق ، تخریب و تمسخر و تحقیر دولت از رسانه ملی تا بیانات افراد برای تزریق ناامیدی و یاس در بین مردم ، بدعهدی جامعه جهانی، کرونا …. همه این موارد همراه با انباشت مشکلات گذشته مدیریت کشور را با چالش های انبوهی روبرو نمود. ارزیابی عملکرد دولت روحانی را نمی توان صرف به ارقام بسنده کرد چرا که شرایط جامعه و جهانی متفاوت از سایر دولتها بود و مشکلات پیچیده خودش را داشت . بر اساس آمار دوره‌های مختلف چهار رئیس جمهوری، یعنی هاشمی رفسنجانی، محمد خاتمی، محمود احمدی‌نژاد و حسن روحانی کمترین نرخ تورم و افزایش قیمت دلار، سکه، طلا، مسکن و بنزین در دو دوره محمد خاتمی اتفاق افتاده و اگرچه حسن روحانی تا اینجا بیشترین افزایش قیمت سکه و دلار را در کارنامه خود ثبت کرده، اما دولت مرحوم هاشمی‌رفسنجانی با تورم ۴۹ درصدی در سال ۷۴ رکورددار بیشترین نرخ تورم است و بیشترین افزایش قیمت طلا، مسکن و بنزین هم در دوره ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد اتفاق افتاده است(آمار تا سال ۱۳۹۹). حالا می توان با این آمار تحلیل عملکرد کرد چرا که شرایط هر دوره خاص خودش بوده است و هر چالش و مشکل سطح اثرگذاری و میزان اثرگذاری اش متفاوت بوده است. تحریم های این دوره با تجربه به دست آمده تحریم کنندگان در دوره های قبلی بسیار موثرتر اثر گذاشت که حتی فروش نفت هم امکان پذیر نشد . یادمان باشد اقتصاد ما متکی بر نفت است و نفروختن نفت کل اقتصاد را با مشکل مواجه می سازد. شاید ما هم اگر جای آقای دکتر روحانی بودیم نمی توانستیم بیشتر از این کاری بکنیم لایه های قدرت و تصمیم سازی در کشور ما ختم به دولت نمی شود و بیشتر تصمیمات خارج از اختیارات دولت است . این سوال هم همیشه مطرح است وقتی رئیس جمهوری نمی تواند در امور مهمی تصمیم بگیرد چرا استعفا نمی دهد ؟ پاسخی برای این سوال بهتر از نوشته آقای محسن بیات پیدا نکردم ایشان نوشته اند :
“من یک‌بار از پدرم پرسیدم که وقتی مجلس توان تغییر نداره، چه فرقی می‌کنه که چه کسی یا چه جریانی اون را اداره کنه؟
ایشون گفتن: فرقش اینه، اونی که در ذهن به آزادی معتقد نیست، بعد از حضور در پارلمان، محدودیت و سلب آزادی‌رو به «قانون» بدل می‌کنه و بعد از اون «آزاد بودن» میشه عمل غیرقانونی ….” با همین استدلال می توان گفت برای ریاست جمهوری اینترنت پرپهنا داشتیم ، حق اعتراض به دولت را داشتیم و جرم نبود و …
همیشه معلم ها و اساتید به ما یاد دادند منصف باشیم و از دایره انصاف و احترام و خرد خارج نشویم چون خارج شدن از این دایره ضرر و زیان برای مردم و کشور دارد . از این رو با همه کاستی های دوره ۸ ساله ریاست جمهوری که اگر بخواهیم نقد کنیم دلایل مختلفی دارد که چه خوب است در چارچوب نقد به آن بپردازیم که چقدر سهم دولت ، چقدر سهم نهادهای حاکمیتی ، چقدر سهم مردم و چقدر سهم عوامل خارج از کشور است.
من به عنوان یک شهروند از تلاشهای مثبتی که شده و پایه گذاری شده از دولت روحانی سپاسگزارم بحث فناوری و اینترنت ، صیانت از خانواده ، حقوق شهروندی ، شفافیت اطلاعات ، تلاش برای گفتگو و تعامل سازنده با کشورهای دیگر ، داشتن حق نقد از دولت بدون ترس و لرزیدن صدا ، خروج ایران از ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد و وارد نشدن در ورطه جنگی ویرانگر ، اینکه نگران نبودیم فردی مثل ترامپ جنگ روانی ایجاد می کند در مقابلش رئیس جمهور ما عکس العمل دون از شان ملت ایران داشته باشد و … اینکه به من اجازه داده شد نقد کنم و بنویسم و ….خیلی موارد دیگر که می شود اشاره کرد و از دولت روحانی تشکر کرد . هیچ دولتی سیاه و یا سفید نیست کارنامه دولت در بستر و شرایط زمانی و مکانی خود، قابل ارزیابی است و به اعتقاد من زمان نقد منصفانه و عدالت محور رسیده است تا سهم دیگر نهادهای حاکمیتی مشخص شود و پس از آن چالش ها و مشکلات استخراج وبرای ارتقای شاخص های توسعه پایدار کشور برنامه و نقشه راه داشت تا هم دولت مسوولیت پذیرتر و پاسخگو تر شده و هم سایر نهادهای حاکمیتی که خود منشا مشکلاتی بودند ، توپ مشکلات را به زمین دولت و مردم پرتاب نکنند و حکمرانی خوب شکل بگیرد. تجربه گذشته می تواند راهنمای آینده پیش روی ما باشد اگر بدون تعصب، جانبداری و با رویکرد عدالت محورانه و انصاف به نقد و ارزیابی بپردازیم . برای همه اتفاقات خوبی که دولت روحانی رقم زد که در آینده نزدیک بیشتر احساس می شود از دولت روحانی تشکر می کنم و امیدوارم دولت آقای رئیسی با نقد منصفانه هشت سال دولت آقای روحانی را با تشکیل کارگروه های تخصصی ارزیابی کرده و سهم دولت و سایر نهادهای حاکمیتی را در ایجاد شرایط موجود و خارج شدن از وضعیت نامطلوب شاخص های توسعه پایدار احصا و برای آن نقشه راه و برنامه اقدام و عمل داشته باشد.به طور یقین بدون خرد ورزی و سرمایه اجتماعی و حضور همه مردم و همه گرایشهای فکری و کوبیدن بر طبل تعصب و جانبداری نمی توان انتظار توسعه پایدار را داشت .
منتشر شده :اقتصاددان – دوازدهم مرداد ماه ۱۴۰۰ 🇮🇷
http://www.eqtesaddan.ir/?p=56037
نوشتن نظر