سنجش سطوح پایداری توسعه ی روستایی در شهرستان کرج

پژوهش حاضر به سنجش و تعیین سطوح پایداری توسعه روستایی شهرستان کرج در سال ۱۳۹۰ می­پردازد تا از این رهگذر، به شناختی از وضعیت موجود در این شهرستان دست یابد. بدین منظور، با استفاده از شیوه­های تحلیل عاملی و تحلیل خوشه­ای برای ارزیابی و سطح­بندی پایداری سکونتگاه­های روستایی این شهرستان، سی شاخص اجتماعی، اقتصادی، زیست­محیطی، و زیرساختی به­کار گرفته می­شود. با بهره­گیری از تحلیل عاملی، شاخص­های پژوهش به چهار عامل نهایی کاهش می­یابد، که ۳۲/۶۵ درصد واریانس کل را تبیین می­کنند. همچنین، نتایج تحقیق نشان­دهنده وضعیت نامطلوب پایداری در سکونتگاه­های منطقه مورد مطالعه است که از آن میان، به­ترتیب، سطوح پایداری روستاهای فرخ­آباد و قزل­حصار بالاتر و سطوح ناپایداری روستاهای مرادآباد و احمدآباد نیز بیش از دیگر سکونتگاه­های شهرستان کرج است. در پایان، برای ارتقا و بهبود وضعیت پایداری توسعه روستایی در منطقه مورد مطالعه، سیاست­هایی راهبردی در ابعاد مختلف پایداری پیشنهاد می­شود.

نویسنده: حشمت کبودوند، بیژن؛ میردامادی، سید مهدی؛ فرج اله حسینی، سیدجمال؛ پاسبان، فاطمه؛

مجله: روستا و توسعه » تابستان ۱۳۹۳، سال هفدهم – شماره ۲ علمی-پژوهشی ‏(۱۸ صفحه – از ۶۹ تا ۸۶)

کلیدواژه ها :تحلیل عاملی ،تحلیل خوشه ای ،توسعه ی پایدار روستایی ،کرج (شهرستان)

جهت دانلود مقاله به بخش فروشگاه وب سایت مراجعه بفرمایید.

نوشتن نظر

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *