بررسی و تحلیل ساختار بازار و مزیت نسبی صادراتی انگور و سیب جهان و ایران – طی دوره ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۸ –
بر این اساس با استفاده از شاخصهای مزیت نسبی آشکار شده (RCA) ،مزیت نسبی آشکارشده متقارن (RSCA) ،نسبت تمرکز (CR) ،شاخص هرفیندال (HHI) و برآورد رگرسیون خطی به بررسی ساختار بازار جهانی،مزیت نسبی صادراتی کشورهای مهم و عوامل موثر بر مزیت نسبی صادراتی دو محصول انگور و سیب ایران پرداخته شده است. (به تصویر صفحه مراجعه شود) در مورد محصول سیب درختی،ارقام سال ۲۰۰۸ نشان می‌دهد که در حدود ۲۸ کشور جهان در صادرات این محصول دارای مزیت نسبی بوده و در این میان کشور ایران در رده ۴۳ قرار گرفته است. به عبارتی،ارقام شاخص نشان می‌دهد که به منظور حفظ و ارتقای مزیت نسبی این دو محصول ایران در بازار جهانی با وجود رقبای زیاد،لازم است راهبرد تولیدی و صادراتی مناسب و بهینه طراحی و سیاستهای هماهنگ در راستای اهداف مورد نظر اعمال گردد. این رابطه نشان می‌دهد که اگر تعداد رقبا و یا میزان تولید رقبای فعلی افزایش یابد،در صورت حفظ شرایط موجود در صادرات انگور و سیب ایران، سهم ایران از بازار جهانی کاهش یافته و به تبع آن مزیت نسبی کاهش می‌یابد. این رابطه نشان می‌دهد که اگر تعداد رقبای صادراتی افزایش یابد به تبع در صورت شرایط موجود در صادرات انگور ایران،سهم ایران از بازار جهانی کاهش یافته و مزیت نسبی نیز کاهش می‌یابد. به عبارتی با افزایش شاخص تمرکز و انحصاری‌تر شدن بازار جهانی انگور و سیب، مزیت نسبی صادراتی ایران برای این دو محصول کاهش می‌یابد.”
نویسنده: پاسبان، فاطمه؛
مجله: پژوهشنامه اقتصادی (دانشگاه علامه طباطبایی) » بهار ۱۳۹۰ – شماره ۴۰ علمی-پژوهشی/ISC (۳۰ صفحه – از ۱۵۵ تا ۱۸۴)
کلید واژه ها:ساختار بازار، مزیت نسبی، انگور،سیب
نوشتن نظر